Her evlilikte tartışmalar olur. Bu, bir arada yaşayan iki insan için neredeyse kaçınılmaz kabul edilebilecek bir sonuçtur. Bazı çatışmalar “normal” kabul edilir. Çatışma sayesinde iki taraf da kendi beklentilerini, isteklerini ve amaçlarını karşındakine ifade etme olanağı bulur. Kavgadan sonra kimse kendini alçalmış hissetmez, iki tarafın da kendine saygısı korunur. Ancak bazı çatışmalar “patolojik” kabul edilir, bunlar sık sık olur, hiçbir çözüm getirmez ve özellikle de tarafların kendilerine saygılarına ağır darbeler indirir.
Nasıl Ayırt Edilir?
| “Normal” Çatışmalar | “Patolojik” Çatışmalar |
| Amaç: Partnerin davranışını geliştirmek | Amaç: Partnerin kendisine saygısını zayıflatmak |
| Duygular birincil tekil şahısla ifade edilir “Öfkeliyim” | Duyguların sorumluluğu eşe yüklenir. “Beni çok sinirlendiriyorsun” |
| Çözüm aramaya yöneliktir “Ne yapılabilir?” | Sorumluları bulmaya yöneliktir “Suç kimde?” |
| Eleştiriler davranışlar üzerinde yoğunlaşır. “Böyle yaparak başıma dert açıyorsun” | Eleştiriler doğrudan kişilere yoğunlaşır “Gerçekten bir hiçsin” |
| Çatışmanın bir sonu vardır (Surat asma, küslükler olmaz). | Çatışma sürekli yenilenir ve küllerinden tekrar tekrar doğar (“Ama geçen gün dedin ki…”) |
| Çatışma eşler arasındaki güç dengelerini yeniden düzenlemeye yardımcı olur. (Çatışmanın ardından kazançlar ve kayıplar paylaşılır) | Çatışma eşler arasındaki güç dengesini bozar. Birinin hakimiyetini sağlamlaştırır, çatışmadan bir taraf zafer kazanmış edasıyla çıkar. |
Kaynak
Andre, C & Lelord, F. (2001). Kendine Saygı: Başkalarıyla Daha İyi Geçinmek İçin Kendini Sevmek, İletişim Yayınları
Bir önceki yazımız olan Yaşanan Salgının Hayata Bakışınıza 5 Şaşırtıcı Etkisi başlıklı makalemizde covid-19, düşünce ve farkındalık hakkında bilgiler verilmektedir.
